หลักการเขียนตัวอักษรจีน
การที่จะเขียนตัวอักษรภาษาจีนให้ถูกต้องและสวยงามนั้นจำเป็นจะต้องรู้หลักการดั้งนี้
1.ขีดบนก่อนขีดล่าง
2.ขีดซ้ายไปขวา
3.ขีดซ้าย - ขวา แล้วจึงขีดล่าง
4.ขีดขวางเริ่มจากบนลงล่าง
5.ขีดเส้นกลางก่อน แล้วจึงขีดซ้ายไปขวา
6.ขีดเส้นแนวขวางแล้วจึงขีดเส้นแนวตั้ง
7.ขีดเส้นที่ลากจากขวามาซ้ายก่อนแล้วจึงขีดเส้นที่ลากจากซ้ายไปขวา
8.ขีดเส้นเล็กที่เป็นเส้นรองเป็นลำดับสุดท้าย
ตัวอย่าง
shén
--------------------------------------------------
ไวยากรณ์
พินอิน หรือ ฮั่นหยู่พินอิน (จีนตัวเต็ม: 漢語拼音; จีนตัวย่อ: 汉语拼音; พินอิน: Hànyǔ Pīnyīn แปลว่า การถอดเสียงภาษาจีน) คือระบบในการถ่ายถอดเสียงภาษาจีนมาตรฐาน ด้วยตัวอักษรโรมัน ความหมายของพินอินคือ "การรวมเสียงเข้าด้วยกัน"
เสียงวรรณยุกต์
เสียงที่ 1
|
เสียงที่ 2
|
เสียงที่ 3
|
เสียงที่ 4
|
ˉ
|
/
|
ˇ
|
\
|
เสียงพยัญชนะทั้ง 21 เสียง
bปัว
|
pพัว
|
mมัว
|
f ฟัว
|
dเตอ
|
tเทอ
|
nเนอ
|
lเลอ
|
gเกอ
|
kเคอ
|
hเฮอ
| |
jจี
|
qชี
|
xซี
| |
zจือ
|
cชือ
|
sซือ
| |
zhจรือ
|
chชรือ
|
shซรือ
|
rรยือ
|
y
|
w
|
เสียงสระในภาษาจีน มีทั้งหมด 36 ตัว
a
|
o
|
e
|
i
|
u
|
ü
|
ai
|
ei
|
ao
|
ou
|
an
|
en
|
ang
|
eng
|
ong
|
ia
|
ie
|
in
|
iao
|
iu
|
ian
|
iang
|
ing
|
iong
|
ua
|
uo
|
uai
|
ui
|
uan
|
un
|
uang
|
ueng
|
üe
|
üan
|
ün
|
er
|
สัญญาณมือ เลข 1-10
ในชีวิตประจำวัน บ่อยครั้งที่เราใช้สัญญาณมือในการสื่อสารกับผู้อื่น สำหรับในประเทศจีน คนทั่วไปจะใช้สัญญาณมือที่สังคมได้กำหนดขึ้นใช้ร่วมกันมาแสดงจำนวนตัวเลข
 |
1. 头 tóu(โถว) ศรีษะ
2. 眉毛 meimao(เหมยเมา) คิ้ว
3. 面颊 mìanjiá (เมี่ยนเจี๋ย) แก้ม
4. 下巴 xiàba (เซี่ยปา) คาง
5. 手掌 shǒuzhāng(โสวจ่าง) ฝ่ามือ
6. 腰 yāo
7. 腿 tuǐ (ถุ่ย) ขา
8. 大腿 dàtuǐ (ต้าถุ่ย) ขาอ่อน
9. 耳朵 ěr duō (เอ่อร์ตัว) หู
10. 嘴唇 zuǐchún(จุ่ยฉุน) ริมฝีปาก
11. 肚子 dùzi(ตู้จึ) ท้อง
12. 手 shǒu(โส่ว) มือ
13. 肘 zhǒu(โจ่ว) ข้อศอก
14. 小腿 xiao tui(เสียวถุ่ย) น่อง
15. 脚跟 jiáogēn(เจี่ยวเกิน) ส้นเท้า
16. 头发 tóu fa (โถวฝะ) ผม
17. 肩膀 jiānbăng(เจียนปั่ง) ไหล่
18. 膝盖 xīgài (ซีไก้) หัวเข่า
19. 脚足 jiăozú (เจี่ยวจู๋) เท้า
20. 拇指 mŭzhǐ(หมูจื่อ) นิ้วโป้ง
21. 食指 shízhǐ (สือจื่อ) นิ้วชี้
22. 中指 zhōngzhǐ (จงจื่อ) นิ้วกลาง
23. 小指 xiáo zhǐ (เสียวจื่อ) นิ้วก้อย
การเรียงประโยคใน ภาษาจีน
หลายต่อหลายครั้งที่ผู้เริ่มเรียนภาษาจีน มักจะสับสนกับวิธีการเรียงประโยค เพราะการเรียงประโยคในภาษาจีนนั้นมีทั้งเหมือน และต่างจากภาษาไทย แต่เพื่อไม่ให้เป็นการยากจนเกินไปจึงขอยกตัวอย่างเพียงไม่กี่ประโยค เช่น
ประโยคที่เรียงเหมือนภาษาไทย
你 要 吃 什 么 (nǐ yào chī shén me )？ คุณจะกินอะไร
ประโยคที่เรียงเหมือนภาษาไทย
你 要 吃 什 么 (nǐ yào chī shén me )？ คุณจะกินอะไร
我 要 吃 饺 子 ( wǒ yào chī jiǎo zi )。 ฉันจะกินเกี๊ยว
โครงสร้างการเรียงประโยค ภาษาจีน ที่ต่างกับไทย
你 在 哪 儿 学 习 汉 语？ (nǐ zài nǎer xué xí hàn yǔ) คุณเรียนภาษาจีนที่ไหน
我 在 北 京 学 习 汉 语。(wǒ zài běij īng xué xí hàn yǔ) ฉันเรียนภาษาจีนที่ปักกิ่ง
โครงสร้างภาษาจีน = ใคร + ที่ไหน + ทำอะไร ส่วนถ้าเป็นภาษาไทย = ใคร + ทำอะไร + ที่ไหน
你 跟 谁 去 北 京？ (nǐ gēn shuí qù ) คุณไปปักกิ่งกับใคร
我 跟 朋 友 去 ( wǒ gēn péng yǒu qù) 。ฉันไปกับเพื่อน
โครงสร้างภาษาจีน = ใคร + กับใคร + ทำอะไร ส่วนถ้าเป็นภาษาไทย = ใคร + ทำอะไร + กับใคร
โครงสร้างการเรียงประโยค ภาษาจีน ที่ต่างกับไทย
你 在 哪 儿 学 习 汉 语？ (nǐ zài nǎer xué xí hàn yǔ) คุณเรียนภาษาจีนที่ไหน
我 在 北 京 学 习 汉 语。(wǒ zài běij īng xué xí hàn yǔ) ฉันเรียนภาษาจีนที่ปักกิ่ง
โครงสร้างภาษาจีน = ใคร + ที่ไหน + ทำอะไร ส่วนถ้าเป็นภาษาไทย = ใคร + ทำอะไร + ที่ไหน
你 跟 谁 去 北 京？ (nǐ gēn shuí qù ) คุณไปปักกิ่งกับใคร
我 跟 朋 友 去 ( wǒ gēn péng yǒu qù) 。ฉันไปกับเพื่อน
โครงสร้างภาษาจีน = ใคร + กับใคร + ทำอะไร ส่วนถ้าเป็นภาษาไทย = ใคร + ทำอะไร + กับใคร
ข้อควรจำใน ภาษาจีน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น